ระบำชนไก่ จากการละเล่นพื้นบ้านสู่การแสดงนาฏศิลป์ไทย

ระบำชนไก่ มีจุดเริ่มต้นมากจากการละเล่นตีไก่หรือชนไก่ ชนไก่” เป็นการละเล่นพื้นบ้านประเภทหนึ่งที่นิยมกันมานานในสังคมเกษตรกรรม เป็นกิจกรรมสันทนาการหนึ่งตามวัฒนธรรม จารีต ความเชื่อที่สร้างความสัมพันธ์ของคนในชุมชน หรือเพื่อการพบปะแลกเปลี่ยนปรับปรุงสายพันธุ์ไก่บ้านให้แข็งแรง ทรหด และมีลีลาการต่อสู้ที่เก่งฉกาจขึ้น จนเรียกกันว่า “การชนไก่ เป็นส่วนหนึ่งในวิถีของชุมชนไทย” ที่มักนิยมเล่นชนไก่กันหลังฤดูเก็บเกี่ยวพืชผล เช่น ในช่วงสงกรานต์ หรือตามเทศกาลอื่นๆ เวลาต่อมา การละเล่นพื้นบ้านที่มีอยู่เดิมหลายประเภท ได้ถูกดัดแปลงโดยการนำกระบวนการและกฎเกณฑ์ของการพนันในบ่อนพนันมาประยุกต์ด้วยการดึงส่วนลึกในจิตใจของคนออกมาให้มีความหวัง มีความตื่นเต้นเร้าใจ ซึ่งจะได้มาโดยการเสี่ยงโชคแข่งขัน 

จึงเป็นแรงบันดาลใจให้คณะครูอาจารย์ภาควิชานาฏศิลป์ไทยวิทยาลัยนาฏศิลปพัทลุงได้คิดประดิษฐ์ “ระบำชนไก่”ขึ้นมาโดยนำการละเล่น ตีไก่ หรือชนไก่ มาจัดทำเป็นการแสดงในรูปแบบนาฏศิลป์ไทย โดยเพิ่มความสนุกสนานโดยมีการเชียร์เพื่อให้ได้อารมณ์มากขึ้นโดยทั่วไป การแสดงชุดนี้ผู้แสดงจะแต่งกายเหมือนไก่และมีอาการกิริยาที่เหมือนไก่ เพื่อความสมจริง

เครื่องแต่งกาย: สวมเสื้อคอกลมแขนสั้น นุ่งกางเกงขาสามส่วน สวมกรองคอ จี้นาง เข็มขัด ข้อมือ ข้อเท้า เกล้ามวย สวมเกี้ยวติดหัวไก่ ติดปีกและหาง

เครื่องดนตรีประกอบการแสดง: ใช้วงดนตรีประเภทเดียวกับการแสดงมโนราห์ ประกอบด้วยประกอบด้วยปี่ใต้,ทับ,กลองตุ๊ก3ใบ,ฆ้องคู่,ฉิ่ง,แตระ,ฉาบใหญ่,ซอด้วง

คลิปการแสดง : https://www.youtube.com/watch?v=O9BgGHpAJvw

  ผู้เขียนบล็อก:พงศกร ทองดี